maandag 11 april 2011

Après Barkley

Amerika was speciaal. De Barkley een ding dat me niet meer loslaat. Samen met JB (finisher 2010) een deelnemende Deen van schone sokken en koffie voorzien tussen twee rondjes Out There. Namokken met Carl Asker, nadat hij in de tweede ronde sneefde. Of met Christian, goed voorbereid, maar toch niet opgewassen tegen zoveel trailgeweld. Abi Meadows dan, net iets meer dan dertig kilo licht, moeder van acht kinderen en regelmatig heeeel lang aan het lopen. Freaky race namen vielen er tijdens alle sterke verhalen bij de gecremeerde kip aan het kampvuur: Arrowhead, Badwater, Spartathlon, Hardrock, Western States, Leadville.... De sfeer in het Frozen Head Park was gespannen en gemoedelijk. Alsof ik oude vrienden ontmoette. Het park magisch. Sprekende bomen, fluisterende rotsformaties, zwarte beren en witstaartherten. Precies wat ik verwachtte en misschien zelfs nog intenser. Zelf lopen was niet nodig. Daar zijn was voldoende. Volgend jaar meelopen. Dat en niet meer. Of minder. Een rondje, of twee misschien. Veel kilometers maken in de nacht, door de bramen, met kaart en kompas, going wild. Geen GPS, niet te geciviliseerd allemaal. Veertig mijl is meer dan voldoende. Bramen en ondeugende namen, wankelmoedigheid, angst en mentale training. Hardlopen is niet heel nodig, wel ver, lang en ruig. Mooie gedachte, maar het bleef wat hangen afgelopen vrijdag. Geheel in B-trance nog op pad met José en Christophe. Richting ver weg, maar dat realiseerde ik pas na anderhalf uur. Toen spanden de eerste lentehitte en een restje jetlag tegen me samen. Misschien was ik ook wel erg hard gestart. Mijn maag protesteerde na twee uur, en een half uur later liet ook mijn hoofd weten dat het klaar was. Toen pas zagen we in de verte de buitenwijken van Dinant en zonk de moed mij in de schoenen. Afzien werd pijn en niet leuk meer en bij een mooie herenboerderij zeeg ik neer in de berm, waar Nathalie mij met de auto weer uit viste. Niet bepaald zoals ik het bedacht was, maar een mooie les in nederigheid wellicht. Barkley is nog ver weg!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten