Glijbaan

zoeken naar goede definities...

Trail?
Rustig aan. Volgende week weer eens een rugnummer opspelden. Moet ik dat eens serieus opvatten of blijft het spel interessanter? Laat ik in ieder geval voor de zekerheid een week tevoren vast geen te grote inspanningen meer doen. Ik prik het woord ‘funrun’ (Barkley’s minitrail) op mijn voorhoofd vandaag. Dat helpt. De club is in grote massa’s komen opdraven deze zondag en een beginnend loopwezen zie ik achteraan het clubje ‘langerlopers’ hangen. Dat remt lekker. Who is she? José sluit de gelederen, wandelt hier en daar bergop, als een waar gentleman. Halverwege krijg ik toch even de kriebels. Een paar minuutjes voluit naar boven, erg vermoeiend. Boven kots ik mijn longen uit, gekkenwerk. Als we de meute hebben opgewacht gaat het door over een stuk beton door het veld en daarna gelukkig toch weer terug het bos is. Dan volgt het spektakel van vandaag.

Ik sta onderaan de bemodderde grashelling te wachten op wat komen gaat. Laurence heeft niets door en stuitert over de zeven meter hoge glijbaan naar beneden. Een bruine lichaamshelft en een mooi lang glijspoor over de helling zijn de gevolgen, het doet denken aan de cheese rolling toestanden in Engeland. Filmpjes (http://www.youtube.com/watch?v=KOyQBSMeIhM) op internet tonen een gladde grashelling, een rollend kaasje en vijftig malloten die de kaas proberen te grijpen. Een rollende, vallende en glijdende kluwe mensen rommelt onder groot applaus van toeschouwenden naar beneden. Vandaag de locale Waalse variant. Het werkte niet helemaal, want zeker driekwart van de club bleef overeind.

Ik denk dat de wiki definitie van ‘trail running’ nodig moet worden bijgesteld: Dit rondje van zondag valt buiten de definitie. Teveel beton.

Net belde Gideon. Die had lopen ‘party’en ergens in van god verlaten oorden in de Auvergne. Daar goede ham en kazen, al werden ze niet de berg afgerold maar waarschijnlijk stevig gesavoureerd. Daar ook modderhellingen, net niet okseldiep. De organisatieschurken hadden de modder vooraf geprepareerd met nare stenen, zodat Waalse butt-sliding technieken niet aan de orde waren. Erg benieuwd hoe zoiets bergop dan verloopt.

Volgens mij heb je trails en trails. Ons clubwedstrijdje van tien mijl langs de Bocq mag geen trail heten, ook al loopt het bijna 95% over bospaden. Genoeg hellinkjes ook om trail te heten. Maar trail klinkt zo serieus en naargeestig. Dat stoot deelnemers maar af, vindt José. Of we het dan ‘light trail’ mochten noemen, probeerde ik nog. Nee, niks! Trail is slecht voor het imago van een ordentelijke wedstrijd! En zo is het maar net.

Zal ik nou mijn best doen zondag of niet? Ik wacht even, wat de start mij influisteren zal.