hot

11 juli 2010, Purnode, 30+ graden, 25+ km

Wat heet

Terug uit een heet Spanje, in Belgie is het even warm, maar de lucht is zwaarder. Net als in Spanje besluiten we in de vroege ochtend te gaan rennen. Zeven uur op, koffie drinken en op pad! Het is zondag en vanavond spelen Nederland en Spanje een belangrijke pot voetbal.

Ik plan een rondje van anderhalf uur in tot Evrehailles, waar we de renclub ontmoeten om half tien. De eerste kilometers zijn relatief koel. Het is vroeg en de koelte van de onweersbuien van vannacht hangt nog even in het dal. Daarbij geeft de Bocq wat extra koelte. Na Bauche klimmen we het dal uit via Vernatte, met de steile klim komt de zon en de eerste hitteslag! Bij de hereboerderij Vernatte baden we in het zweet. Dan een kleine afdaling, door het gras. Mijn schoenen en sokken vullen zich als sponzen met water. Nu is echt alles nat. Na nog wat gedaal en geklim en daarna nog een stevige klim komen we aan de overkant van de helling van Vernatte via Tricointe en de brug over de Bocq op het plateau van Evrehailles. Bij het dorp aangekomen lopen we naar het clubhuis, waar nog niemand is. Ik besluit nog een rondje door het dorp te doen om niet teveel af te koelen. Als om half tien een uitgedund clubje aan de start staat voor een rondje door het dal, heb ik de nieuwe rode rugzak met twee liter water al redelijk getest: Hij volstaat.

We dalen af het dal in en lopen achter langs ons huis en de camping ons oude rondje naar Chanssin, een voormalig stationnetje richting Spontin. Onderweg klaagt Philippe over blaren die hij de dag ervoor had opgelopen op een ‘tapis’, een loopband waar hij zich op blote voeten had gewaagd. Blootvoeterij zal nooit zijn discipline worden! Amaury verzwikt zijn enkel over een kei en de twee dames die ons sinds het clubhuis volgen hebben zichtbaar zwaar te lijden van de hitte. Bij de Chanssin wacht Mumu ons op met haar autootje. Ze heeft water meegenomen en wacht ons hoofdschuddend op. ‘Trop chaud’, verzucht ze. ‘Vous etes fous.’ ‘Het is veel te warm om te lopen en jullie zijn gek.’ Inmiddels hebben Amaury en Philippe besloten dat ze het hierbij laten en terugkeren met Mumu. Ook de beide dames onderzoeken de auto en vragen of ze mee mogen. Nicole twijfelt. Twintig kilometers in die hitte zijn mooi zat, denkt ze. En er is plek voor zes in de auto, met een beetje beleid. Ik zie er geen heil in om ook de auto in te gaan. Ik ben ook nog niet helemaal klaar vandaag, voel ik. Terug naar huis is 5 km, door het dal. Verder naar Philippe, waar de apero staat gepland, is nog tien minuten extra. Ik zie ze daar wel, deel ik mee, giet nog wat water in de rugzak en hobbel door. Het is elf uur en heet, bos of geen bos, Bocq of geen Bocq. De extra liter water is op voor ik weer thuis ben. Hard gaat het niet meer, maar ik krijg langzaam het gevoel dat afstand, tijd en temperatuur er minder toe doen als je er mentaal klaar voor bent.

Thuis doe ik mijn nog steeds doorweekte schoenen uit om ze in de zon te laten drogen. Ik drink nog een flinke slok water en wandel op blote voeten door naar Philippe. De ongeveer 7 km van Chanssin naar Bauche leg ik af in 50 minuten, geen toptijd. Maar het totaal van vandaag komt op een uur of vier, een paar minipauzes incluis, toch een mooie afzienpartij. Dat wordt bij Philippe beloond met twee Jupilers en chips, een ideaal ontbijt na zo’n tochtje. Tijdens de voetballerij die avond heb ik hoofdpijn...