woensdag 25 mei 2011

Rust

Amerika mailde. Ons boek mag in de Barkley, daar komt het op neer. Ik doe bijzonder niets deze week. Het begon met drie uur op vrijdag waar ik bijzonder moe van werd. Amaury liep snel, jong en gewelddadig en die laatste heuvel was er net een teveel. Onschuldig keek Amaury me aan: 'Ik heb niets gedaan', zeiden zijn opgetrokken wenkbrauwen. José zag het, terug in het dorp, en lachte: 'Ha le Hollandais est fatigué', sneerde hij. Hij herinnerde zich meteen die paar andere keren dit jaar dat hij me op kon vegen na een vrijdagrondje...

Alleen gaat het beter. Twee of meer mannen samen is een competitie en dat is slopend. Zondag ging het goed, met de huisvrouwen van de club en Bruno. Het gesprek ging nu eens niet over stoere wedstrijden, maar over recepten. Na drie kwartier haakte de eerste helft al af en na anderhalf uur was alles weer veilig op de basis.

Deze week heel rustig aan. Zo een half uurtje blotenvoeten over het strand en het moederdier opzoeken. Zaterdag D-day.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten