Enkel

Na scheefwonen nu ook scheeflopen

Scheef

Het loopt scheef en stinkt al na vijf minuten naar uitgezwete afgestorven ziektekiemen. Geen best begin. Na tien minuten ben ik halfwarm. Ongeconcentreerd stoeit mijn voet met een kiezel. Mijn enkel zwabbert. Ik zak door het omknikkende gewricht. Vooroverduikend weet ik de enkel voor groot malheur te behoeden. Een vloek, die poot doet even flink pijn. Ik sta op en hink een paar stappen, de pijn ebt snel weg. Even twijfel, omkeren? Onbestendig. Ik weeg wat en wik. Inmiddels loopt het eigenlijk wel weer. Op een lekker steil stukje wordt het lijf warm en na een klein uur doet t helemaal wat ik wil. Het zweet met bakken, een exodus van ziektekiemen. De zigzag naar beneden rennen is lol. Ik loop nog eens naar boven en zigzag opnieuw naar Bauche. Mooi wat hoogte pakken, ach wat heet, laagte.

Beneden wacht Chouchou. Hem opwarmen de andere kant het plateau op. Best stevig, en Chou chou moet altijd hard, koud of niet. Dan loopt t weer scheef. Scheef naar benee, en weer scheef naar boven. Het gaat echt met vlagen vandaag. Hoe schever hoe vlager. Op een onmogelijk stuk tussen een hek, een hellinkje, brandnetelvelden en een kudde opgejaagde schapen, houd ik het voor gezien. Genoeg scheefheid voor vandaag. Mijn hoofd is klaar.

Bizarre ontmoeting tussen scheefheden. Ik loop naar huis, de lamp gaat aan, het werd toch nog laat. Thuis is Nicole niet ongerust, tot mijn verbazing. Mijn enkel is nog dun, maar ik ben kapot. 's Ochtends zwelt de enkel wat en ik spoel het weg met koud water. Twintig scheve kilometers lijken een goed medicijn voor een butse enkel.

http://www.runmap.net/route/718241#lat=50.29554&lng=5.04307&zoom=14&type=2.